Everything in its right place

Gecen gun uzun uzadiya yazdigim ve blogun azizligine ugrayip buraya gelmeyen yazım nedense gozumde gittikce degerlendi. Sanki orada cok muhim seylerden bahsetmisim de bir daha asla oyle bir yazinsal surece giremeyecekmisim gibi...Degil. Zira geyigin allahini yaptiydim o yazida. Belki de sanal alemin dibi gorunmez kuyusunda kaybolmasi hepimiz icin daha hayirli oldu. Yine de insanın aklında kalıyor, dusunuyor tabii su sekilde: "ulen yigit var ya bu yaziyi okuyunca cok gulcekti, arıycaktı beni hemen, 'vay be berfu neler yazmissin oyle gulmekten karnima agrilar girdi. Cok komiksin, super bi insansin. Iyi ki senin gibi bi kuzenim var' diyecekti. Denizle Beyza hirs yazip hemen comment yazcaklardi" falan filan.
Umut Sarıkaya'nında boyle bir dizi karikaturu var biliyosunuz. Bizim icin degersiz olan seylerden bile vazgecemiyoruz, kaybolunca ya da baskasinin eline gecince uzuluyoruz. Yine bizim olsun istiyoruz. Adeta ayrildigimiz bir eski sevgili gibi.
Buna bilinenin verdigi rahatlik mi demeli?
Ya da su bize ait ivir zivirlardan vazgecememe takintisina donersek.... Benim icin oyle esyalar var gercekten. O yuzden odam tam bir uyumsuzluklar diyari. Her cekmeceden birsey firliyor. 5 sene once Onur ve Utku ile İstanbul'da Pano Şarapevinde içerken şarap şişesinin üstündeki etiketi kazimisim, arkasina tarih atmisim o var. Yok efendim oradan buradan topladigim at kestaneleri. Giyilmeyen ve giyilmek icin buzul cagini bekleyen bogazli kalin kazak (ama nasil atilir o, annecigim ODTU'ye ilk geldigim sene yurtlarda usur hasta olurum diye almis gondermis), Kinder Süprizlerden cikan ibisotesi oyuncagimsi seyler (ahtapot ailesi, uykucu sirin, timsah ailesi, Arap petrol tuccarlari varillerin ustunde gibi). Butun bunlardan bir an evvel kurtulmak istiyorum. Odami her topladigimda elim onlara gidiyor, atayim sunlari diyorum, yine vazgeciyorum. Zamanlarini bekliyorlar bakalim.
Buralara nerden geldim ben? Haaa, yazim kaybolmustu di mi? Valla cok super seyler yazmistim o yazida. Keske okuyabilseydiniz, cok gulcektiniz.
Yazimi sonlandirirken, Yigit, sana iki cift lafim var. Benden aldigin kitaplari geri ver artik. Ayip oluyo. Ayrica 3 sene once birgun okula giderken yaninda goturup bir daha da hic geri getirmedigin yoyomu da unutmadim. Unutmayacagim.
Berfu - inspired by "everything in its right place"