Al beni, al beniiii

Mavi Sakal'dan bir elemanındı sanırım, Al beni diye bir şarkısı vardı. Tibet bir şey. "Al beni, al beni./ Götür burdan uzaklara/...Biliyorum sen de farkındasın, çok zor/ Gözlerin yalan söylemiyor." Haluk Levent söylemişti daha sonra bağıra bağıra.

Bu sabah işe gelirken yoldaki raketlerden birinde bir ilan gördüm. "Şimdi de paketi yenilendi - Bahanesi çok" Evet, kırk yıllık Albeni'nin paketini değiştirmişler. Paket, yatay olarak ikiye bölünmüş; altı eski renginde, üstü ise siyah (veya koyu kahverengi). Yok, ben sevmedim bunu.

Ortaokulda bir Albeni karşılığında, bir arkadaşımın resim ödevini yaptığımı hatırlıyorum. Aynı kişinin daha sonra kompozisyon ödevini de yapmıştım, iki Albeni'ye. Öyle demeyin, çok değerliydi o zamanlar Albeni. Yalvaç'ta yanında para taşımak diye bir mefhum yoktu ortaokul ve lise öğrencileri arasında. Çok acayipmiş hakikaten. Yanımızda para getirdiğimiz haftada biri falan bulmazdı. O da eğer çok önemli bir şey varsa. Öğle yemeği için zaten eve giderdik. Onun dışında kantinden canımız bir şey isterse gider adımıza açılan hesapa yazdırırdık. Zira, kentinde de öğrenciler çalışırdı ve okul topu topu 150 kişi falandı. Bir ara ben de kantinde çalışmıştım. Haftalık bedava abur cubur yiyebileceğimiz bir miktar vardı. Tabi ki Albeni ve Coco Star'la doldururdum ben kotamı (aşmışımdır belki de). Bu arada kantin dediğim 4 metrekare bir yerdi. Okul dediğimse, başka bir ilköğretim okulunun sadece bir katıydı. Sonra ben mezun olur olmaz süpersonic yeni binaya geçildi. Koskocam bir kafeteryaları oldu. Yiğit gördü işte onu da :)

Albeni'nin yeni paketine alışamayacağım ben bir süre. Çünkü eski paketi, paranın sayılmadığı ortaokulu hatırlatırdı bana. Ha, canım isteyince bir anda nasıl sevivereceğimi de biliyorum. Ne de olsa bahanesi çok! :P