Girilir amma Çıkılmaz

Hani,'aklına girmek' diye bir deyim vardır ya. İşte o deyim benim omuzlarımın üstünde somut halini buluyor. Aklıma girmek çok kolay benim.
'Ay keşke şöyle yapsaydın sana daha çok uyar; a, niye öyle bir karar verdin sana hiç uygun değil; neden o çocukla çıkıyorsun halbuki ne kadar güzelsin (o güne kadar kimse söylememiştir ama); sen öyle süpersin, sen böyle acayipsin' vesaire vesaire.

Bunlar benim aklıma giriyor işte. Aklına girmesenize çocuğun ayol! Kerane aklı gibi oldu mübarek. Yalnız, giren çıkmıyor o ayrı. O akıl nasıl bir şeyse artık (yuvarlak mı köşeli mi bilemeyeceğim) girenler bir köşede duruyor öyle. Sonra olmayacak zamanda 'ama bir dakika, bu bana uymazdı, olmazdı' falan diyen iç sesler olarak karşıma çıkıyorlar.

Girift girintiler var aklımda, bir süre için girmelere kapatılmıştır. Dank! (kapı kapanma sesi).

Biterken: Hooverphonic- Tomorrow çalıyordu.
(Esin Özbek'i taklit etmek bile güzelmiş :))