En gerçek masal

Kimse bilmez. Pamuk Prenses'i ormana götüren adam, aslında bir Kurtadamdı. Pamuk'u da 'büyük annene nevale götüreceğiz' diye kandırmıştı. Üzerinde kırmızı montu, içinde beyaz gömleğiyle Pamuk Prenses, kötü cadının adamıyla birlikte büyük annesine gidiyordu. Bir koyun kadar saftı.

Eve vardıklarında büyük annesinin yerinde üç küçük domuzcuğu buldular. Onlardan, büyük annesinin iki sene önce evi kiraya verdiğini, kendisinin de Manhattan'da yanan varillerin başında ısınmaya çalışan bir zenciye dönüştüğünü öğrendiler.

Pamuk Prenses ve Kurtadam şatoya geri dönmek üzere orman yolunda yürümeye başladılar. Büyük annenin iyice bunadığı üzerine geçen muhabbete kendilerini kaptırdıkları için ormanda kayboldular. Birkaç saat hiçbir yere varamadan yürüdüler. Çok acıkmışlardı. Tam bu sırada, yerde ekmek kırıntıları buldular. Hepsini hayvan gibi yiyerek o yolu takip ettiler. Sonunda, tamamen şekerden oluşan bir eve vardılar. Tam pencereleri yerken içeriden çocuk çığlıkları gelmeye başladı. Kurtadam hemen içeriye daldı. Çocukları yemek üzere olan pis cadıyı öldürdü. Adlarının Hansel ve Grater olduğunu öğrendikleri çocuklarla yollarına devam ettiler.

Birkaç saat sonra hava kararmaya başladı. İleride boş gibi görünen bir kulübe buldular. Soğuktan korunmak için hemen içeri girdiler. İçeride her şey çocuklar için yapılmıştı sanki. Evcilik oynama evi gibi bir yerdi burası. Hepsinin gözlerinden uyku akıyordu. Hemen yatak odasına geçip yedi minik karyoladan altısına uzandılar. Kurtadam ve Pamuk ancak ikişer karyolayı birleştirerek yatmışlardı.

Sabah oldu. Neşe Erberk yedizleriyle birlikte tatilden dönmüştü. İçeride yabancı birilerinin olduğunu hemen anladı. Yandaki zehirli elma ağacı bahçesinden 8-10 tane elma kopardı. Bir gün böyle bir şey olacağını bildiği için önceden hazırlık yapmıştı. (Medyadan arkadaşları masalın sonunu kendisine söylemişlerdi.) Yatak odasına girip Kurtadam, Pamuk Prenses, Hansel ve Grater’le tanıştı. ‘Açsınızdır siz’ deyip elmaları verdi. Kurtadam biraz kıllandı. ‘Sabah sabah ilk iş elma mı yenir bre doğurgan kadın, önce bir elimizi yüzümüzü yıkayalım’ diye Neşe Erberk’e çıkıştı. Lavaboya gitme bahanesiyle hep beraber kaçtılar.

Biraz daha yürüdüler. Yolun sonundan onlara doğru ‘Anseeel, Krateeeel!’ diye bağırarak, Trakyalı kılığına girmiş Beyaz koşuyordu. Çocuklar şaşırmıştı. Ama onları tanıyan ve seven birine benzediği için Kurtadam, çocukları Beyaz’a vermeyi doğru buldu. Aslında aklında Pamuk’la yalnız kalmak ve onu öldürmek vardı.

Çocuklar gidince Kurtadam, Pamuk Prensesi öldürmek üzere bıçağını çıkarırken cüzdanını yere düşürdü. Hemen oradaki ağacın arkasında sinsi gibi bekleyen Robin Hood, şimşek hızıyla cüzdanı aldığı gibi ‘zenginden aldım, fakire vereceğim’ diye bağırarak uzaklaştı. Kurtadam ‘assktir’ derken Pamuk’la gözleri buluştu. Bu güzelliği, bu koyun gözleri daha önce nasıl olmuştu da fark etmemişti? Artık imkanı yok öldüremezdi onu. Ama bir yolunu bulmalıydı. Hemen aklına bir fikir geldi. Oradan geçmekte olan South Parklı Kenny’i öldürdü ve kanını Pamuk’un gömleğine sürdü.

Pamuk’un üvey annesi -kötü kadın- olanı biteni sihirli aynasından izlemişti. Adamı gelip de salak gibi ‘bak hanımım, öldürdüm kızı’ diyerek gömleği gösterince cinleri tepesine çıktı. Hemen oracıkta Kurtadam'ı kurbağaya çevirerek ormandaki bir bataklığa gönderdi.

Kurtadam, aklına gelen fikrin heyecanıyla Pamuk Prenses’i ormanda unutmuştu. Aylardır ağaç kabuğu yiyen Pamuk, sincaplarla ve kurbağalarla konuşacak kadar kafayı yemişti. Neyse, yine öyle avare avare ormanda dolaşırken bir bataklıkta bizimkine rastladı. Kıllı ve koca burunlu bir kurbağa olduğu için Pamuk’un hemen dikkatini çekti kendisi. Aldı lark diye öptü manyak. O anda bir şeyler oldu, ışıklar falan saçıldı etrafa. Bu kıllı kurbağa birden kıllı bir prense dönüştü. Sonra ikisi ormanda sonsuza dek deli dolu yaşadılar hayatı.

SON