Son iki gündür çok pis 'aşık olunmuşum' (maşuk da denebilir) gibi hissediyorum. Sanki biri varmış da, çok seviyormuş. Gözümün içine bakıp bakıp gülümsüyormuş sevgiden. Ne yüzü var, ne kendi. Sadece bir hissiyat. Kehanet de denebilir, temenni de. İşin kötü tarafı, sevdiceğinin yanındaki kız kadar şımarıyorum durup duruken (asla çocuk gibi konuşarak değil tabi.) Dünyanın en çirkin şeylerinden birinin, yanında sevgilisi olmadan şımaran kız olduğunu bildiğim için, yalnızken şımarıyorum. Kalbim pır pır. Hayırdır? Şerdir?Dostlarım da tek tek gitmeye başlayınca bu şehirden, sonunda hayali bir sevgili yaptım galiba kendime. Sorunsuz ilişki isteğini Objectum Sexual hastalığına kadar vardırıp Eyfel Kulesi ile ve yahut Berlin Duvarı'yla evlenen kafası bozuk insanlar var dünya üzerinde. Hayali sevgili, sanal dost filan yine iyi yani.
-Sence de öyle değil mi aşkım? -Hı hı.
resim CHKY
