10 Temmuz 2008

Ne işim var?

Az önce yaptığım düşünce seansında, aylardır bütün günümü neden burada geçirdiğime anlam veremedim bir türlü. Hayır, işin komiği sabahın köründe kalkıp geç kalmamak için uğraş veriyorum. Akşam vakit gelmeden kalkıp gidemiyorum.

- Hayırdır ne bu acele?
- Şekerim, sabah sekiz akşam altı oturuyorum ben haberin yok mu? Ona yetişmem lazım.

Pencereden baktım. Aynı pencereden son baktığımda yerde kar vardı gibi geldi. Nasıl yani? Mevsimler de geçiyor ve beynim, en son karın yağdığı yaklaşık beş ay öncesinden bugüne kadar geçen sürede bir adet bile nirengi noktası bulamıyor.

Demek motivasyonun sıfırlanışı böyle oluyor. Ne işim var len benim burada? dediğin an suyun kaynamış da buharlaşmaya başlamış demek.

- Hadi bakalım Deniz efendi.
- İki ekmek biraz kek mek. Saati altı buçuk edip eve gitmek. Oh.

(Günün anlamını durultan, önemini gark ettiren bir karikatür bizlere, buradan.)