Not: Resme kanma..
Evet geçen gece bir hışımla uyandım, gecenin 5'inde. O uyanışımla önce Deniz'in odasına gidip onu yastıkla boğmak ve ardından da Yiğit'in odasına girip üzerine şeltoks sıkarak onu zehirlemek istedim. İnanmayacaksın cidden istedim. Hatta hızımı alamayıp Berfu'nun yanına giderek "o.ospu demek beni sattın ha?" diye avazım çıktığı kadar bağırarak sinirimin geçmesini bile dileyebilirdim. Bu kısmı biraz yalan ama az daha telefon açacaktım kendisine.
Bu 3 gubidik insan benim rüyama girip resmen beni sattılar arkadaş. Şu an evsiz bir insanım ben. Deniz'lere yerleştim ve o rüyayı gördüğümde yurt çıkacak mı acep bana diye düşünüyordum (evet çıktı.. hobarey hüberey!!) Neyse rüyamda Yiğit dallaması bana 2 gün kalacak bir ev buluyordu önce. Ben Yiğit'e "olum burası hangar be ne evi, ben burada kalmam. Ev sahibinin bile haberi yok. Nasıl girdik lan içeri?" derken Deniz ile Berfu o 100 metre kare salona eşyalarımı dağıtıyorlardı. Bende bir hüzün. Ardından da "hadi biz gidiyoruz şimdi, sen yerleş. İki gün kal burda, kimsenin haberi olmaz" diyerek Deniz ve Yiğit'in evine gidiyorlardı. Berfu: böyle bir rahatlık, böyle bir gebeşlik görmedim ben arkadaş. Ohh mis gibi evi buldun, attın kardeşini hangarın ortasına. Ya düşünün ki koca bi salon, ortada ateş yaksam ancak bulunduğum yer ısınır. Reziller, kepazeler.... Hala sinirliyim.
Rüya, bu 3 büzük gittikten sonra Deniz'i aramam ve ne yapıyorsunuz diye sormamla devam etti. Bu sırada ben koca evde yalnız başıma olduğumdan ağlıyordum hüngür hüngür. Bu kendini bilmez kuzenim ile geçen diyalog şudur:
Deniz: N'apalım ya iyiyiz işte... evde film falan izliyoruz. Çay içiyoruz...
Beyza: (ağlamaklı): Hadi ya!! Ben gelsem mi oraya diyorum Deniz? Berfu'da yarın gece Hollanda'ya dönecek.. Ne işim var benim burada?
Deniz: Yok ya gelme.. Sen kal orada... Evdeki işlerini hallet!
Beyza: Ama...öyle mi? Peki.
Ardından telefonu kapatıp ağlamaya devam ettim lanet rüyada... Sonra da uyandım işte. Bu rüyayı görme nedenimi düşündük Deniz ile: Bir gece önce Berfuyla 2 saat Skype'ta konuşurken benim web cam'in kadrajına sadece "adiyosss!" derken girmiş olmam (kalçam ağrıyodu, gebeş gibi kanepeye uzanıp dahil olmuştum konuşmaya) bunun yegane nedeniydi bizce. Muhtemelen alakasız bir şekilde kendimi dışlanmış hissetmiş ve ardından da ev mev mevzularını rüyama katarak hayatımın nadide çiçekleri olan 3 kişiden nefret etmiştim...
Yapmayın ulen böyle gerçek hayatta....
Not 2: Cidden gelecektim Deniz odana...
Hak etmedim ben bunu... Ayıp size gebeş oğlanlar!
